 პირველი, რაც მთავარია, ჩვენ ვთამაშობთ პოკერს ფულის მოსაგებად და არა იმიტომ, რომ მოვიგოთ პოტი. თუ თქვენ მიზნად ისახავთ, რომ ნებისმიერ ფასად მოიგოთ პოტი, ეს ცუდი სტრატეგიაა.
ბლეფი როგორც ასეთი კატეგორიულად არამომგებიანი მოვლენაა. ავხნსი გამარტივებულ მაგალითზე: ჩვენ ვარეიზებთ ბატონიდან, ოპონენტმა BB-ზე იცავს ბლაინდს, ჩვენი ინვესტიცია ბანკში შედაგნეს 3bb. პოტი ფლოპზე იქნება 6,5BB (ანუ SB ფოლდია). ჩვენ გავდივართ კონტბეტს 4BB-ს ბანკის წაღების მიზნით. თუ ჩვენი ბლეფი იმოქმედებს და ოპონენტი დაყრის კარტს , ჩვენ მოვიგებთ 3,5BB-ს (რეალურად ცოტა ნაკლებას რეიკის გათვალისწინებით). თუ ჩვენი ბლეფი არ გაჭრის , ჩვენ ვკარგავთ 4ფლოპ + 3პრეფლოპ = 7BB-ს. ე.ი. გამოდის რომ ვიგებთ - 3.5 და ვაგებთ - 7
ნათელია, რომ ზოგიერთ შემთხვევებში ჩვენ მოგებთ ჰენდით და ზოგიერთ შემთხვევაში შევძლებთ შესაბამისი კარტის მოსვლით ოპონენტზე ზეწოლას და მის გაგდებას ბანკიდან მეორე ბარელით, , ზოგიერთ შემთხვევაში კი ორივე ოპონენტი დაყრის პრეფლოპ - და ჩვენ გამოვიმუშავებთ ფულს.
მაგრამ უნდა გვესმოდეს, რომ თუ თქვენ ბლეფობენ მხოლოდ ბლეფის გამო, ანუ ბლეფობთ მხოლოდ იმიტომ რომ ოპონენტას დააყრევინოთ კარტი - ეს ძაან არამომგებიანი ქმედებაა.
როგორც ხედავთ, წინა მაგალითით, ჩვენ ვკარგავთ 2-ჯერ მეტს, ვიდრე ვიგებთ. ჩვენ უნდა მოვიგოთ სადღაც 3-დან 2-ჯერ, არადა არც ბლეფს არ აქვს 67%-იანი ეფექტურობა.
აქედან გამომდინარე, პირველი დასკვნა - არ უნდა იბლეფოდ მხოლოდ ბლეფის გამო.
შემდეგ:
მე ხშირად მომსიმენია ასეთი არგუმენტი: "მე აქ ვდებ ბლეფით, რადგან მე მინდა, რომ მან დაყაროს" გინდა ესე არაა, სხვას კიდე უნდა რომ სულ სეტი ყავდეს და ოპონეტს დოპერი. რა საერთო აქვს ამას რეალობასთან ?? ანუ მოქმედებს თუ არა ჩვენი სურვილი ოპონეტის ქმედებაზე? აშკარაა, რომ არანაირად. ჩვენ გვინდა რომ მან დაყაროს კარტი, მას კიდე სურს დაქოლოს საშუალო სიძლიერის ხელით, იმიტომ რომ არ ჯერა ჩვენი.
აქედან გამომდინარე მეორე დასკვნა - ჩვენი სურვილი, რომ ოპონეტტმა დაყაროს კარტი, სულაც არაა ვლეიფს მიზეზი, ასე იქცევიან მხოლოდ პატარა და ჭირვეული ბავშვები, ფეხების ბაკუნით და ყვირილით "მე ასე მინდა და მორჩა" ასეთი სტრატეგია პოკერში არ მუშაობს.
მაგალითი.
ჩვენ ვდებთ კონტებტს დრო ფლოპზე - ოპონონეტი ქოლავს. ტერნზე ისევ ვდებთ და მოსდევს ტიპიური დიალოგი.
- მე დავდე, რადგან მე დრო მყავს.
- მერე რა? რადგან ოპონენტმა დაქოლა ე.ი რაღაც ყავს, დებ ხელით, რომელსაც ერთ ქუჩაზე აქვს მაქსიმუმ 30% , ხოლო ოპონენტს 70%. და ვინ არის წინ?
-მე იმედი მაქვს, რომ ის დაყრის
- და რაშუაშია მაშინ აქ დრო ხელი, თუ მიზანია რომ დაყაროს მაშინ რა მნიშვნლობა აქვს თუ რა გვყავს.
ან
- მე ვზრდი ბანკს რადგან, რომ დაიხურება ჩემი დრო მოვიგებ მეტს.
- დრო დაიხურება საშუალოდ ხუთიდან ერთხელ, უფრო მეტიც, არანაირი გარანტია რომ ოპონენტი გადაიხდის, კიდევ ერთი, ჩვენ ბეტს შეიძლება მოყვეს რეიზი ოპონენტის მხრიდა, და მოგვიწევს დრო ხელით ძაან ძვირის გადახდა და საერთოდ არ იქნება შანსებით მომგებიანი.
არ ვამბობ, რომ დრო ხელით არასოდეს არ უნდა დადო, არამედ იმას - რომ არ უნდა დადო მხოლოდ იმიტომ რომ დრო გვყავს, და არ გვესმოდეს, რატომ უნდა გააკეთოს ოპონენტმა ის რაც ჩვენ გვინდა (ამ შემთხვევაში -ფოლდი) - უკიდურესად წამგებიანი წამოწყებაა.
კიდევ ერთი მაგალითი, სიძლიერის მაჩვენებელი ბეთი.
ჩვენ დავდეთ სიბეტი ფლოპზე 963ss, ოპონენტმა დაქოლა, ტერნზე A და ჩვენ კიდევ ვდებთ.
- რატომ ვდებთ?
- ვაკეთებ ვაჩვენებ რომ A-ს მოვედეთ
- რატომ?
- იმიტომ, რომ დაყაროს
- და საიდან ეგ აზრი რომ დაყროს?
- იმიტომ, რომ შეიძლება A მყავდეს (განსაკუთრებით, რეიზი იყო ადრეული პოზიციიდან)
- გასაგებია და ხშირად იჭერთ თქვენ ოვერკარტს ტერნზე? და უფრო მეტიც, მხოლოდ თქვენ იცით ამ მუვის შესახებ? თუ სხვამ არავინ არ იცის, რომ ოპენრეიზერი ხშირად ბლეფობს საშიში კარტის ამოსვლისას. ? მოწინააღმდეგეს შეიძლება ეს ძალიან კარგად ესმოდეს და არ დაიჯეროს.
კიდევ ერთი ვარიაცია ამ თემაზე.
ჩვენ ვარეიზებთ 66, ფლოპი მოვიდა K52. მოწინააღმდეგე ქოლავს ჩვენს კონტბეტს. ტერნი 8. ჩვენ ვაგრძლებთ დადებას. რატომ? ვაჩვენებთ K-ს (და ზოგიერთი დებს K-ს გამეორების შემთხვევაშიც, აკეთებენ ტრიპსის რეპრეზენტს)
კითხვაზე
- რატომ რეპევ K-ს?
- რომ შეეშინდეს და დაყაროს.
- რა უნდა დაყაროს?
- მე არ ვიცი, გათშოტი + ოვერკარტა რაღაც A4 ან მაგის მსგავსი
- A4, ისედაც ვუგებთ
- 99, TT რომ დაყაროს
- მისი დიაპაზანის რა ნაწილს შეადგენს 99-TT. ერთ მეათედს?
დასკვნა - არ უნდა დადო მხოლოდ იმიტომ რომ რამე აჩვენო , და სულაც არაა აუცილებელი დააყრევინო ის ხელი, რასაც ისედაც ვუგებთ.
|
